Zondagmiddag

Wat ben ik blij dat ik de beslissimg heb genomen om naar australie te komen. Dit zijn de woorden die deze ochtend in mijn hoofd opkomen, terwijl ik naar mijn cowboylaarzen kijk die in de zon staan te drogen van de schoonmaak die ik ze net heb gegeven. Een vrije dag als vandaag geedt je de kans om over dingen zoals deze te denken. Ik heb ondertussen al zo veel meegemaakt en nu realiseer ik pas wat ik allemaal gemist zou hebben als ik gewoon verder was gegaan met mijn saaie leven in Nederland. Maargoed, dit begint meer op een dagboek te lijken dan op een reisblog dus ik zal maar eens beginnen over mijn avonturen van de afgelopen maand.
Na weggegaan te zijn uit Cairns in het kleinste vliegtuig waar ik ooit in heb gezeten (36 zitplaatsen) kwamen we aan in Mount Isa, een klein stadje met vooral mijnwerkers. Om deze reden was er ook maar één aftands hostel, waar we een week in hebben doorgebracht voordat we werden opgehaald. In Mount Isa was eigenlijk niks te doen en dat is ook zo'n beetje wat we de hele week hebben gedaan, niet echt interessant dus. We waren allemaal ontzettend blij toen we eindelijk de trucks van Lloyd en Chris zagen aankomen: verlost uit Mount Isa. Lloyd is onze baas en leek zo op het eerste gezicht best aardig. Chris (nickname Daisy) is onze soort van supervisor, hij doet samen met ons al het werk. Chris is gelukkig ontzettend aardig en grappig, een beetje racistisch en sexistisch in zijn grappen op zijn tijd maar dat is zo ongeveer elke Australier. Na een rit van 2,5 uur kwamen we aan op onze bestemming. We hadden weer een thuis voor de komende weken/maanden: Thorntonia station
Lucy en ik kregen een schattig klein huisje toebedeeld met alles wat we nodig hebben. De jongens zitten met z'n allen in een ander gebouw (met televisie) waar we vaak savonds met iedereen van onze groep zitten. De keuken is nog geen tien meter van ons huisje af, heel handig. In de keuken maakten we voor het eerst kennis met Barb en Chris (een andere, nickname Kiwi of Santa), een ouder koppel dat zorgt voor respectievelijk het eten (Barb) en voor de bores, plaatsen waar naar water word gepompd om de waterbakken voor de koeien vol te houden (Chris).
Het werk wat we hier doen is heel gevarieerd en ikzelf vind het leuk om te doen (het meeste ervan). Voorbeelden van het werk zijn:
-Fencing (hekken maken)
-Putting lick out (enorme likblokken van 100 kilo voor de koeien naar verschillende bores brengen en ze daar uit de truck gooien, ik ben afentoe de vrachtwagenrijder. Ja echt. Het kleinste meisje hier rijd de grootste vrachtwagen.)
- Drafting (koeien in de yards scheiden, bijvoorbeeld de weaners, jonge koeien, van de heifers en bulls, oudere koeien en stieren)
-Yardwork ( bestaat vooral uit brandmerken, castreren, eartaggen, earmarken en onthoornen van weaners en soms ook oudere koeien)
- Ennn musteren, het leukste van alles. ( Op paarden koeien bij elkaar drijven tot een grote groep en ze dan naar een yard brengen)
Lucy en ik hebben heel veel geluk gehad met onze paarden. We hebben ze namelijk te leen van June, een vrouw die voor Norfolk (een ander station dat ook van Lloyd is) zorgt. Ze is tevens de vriendin van Chris (Daisy) en ze hebben samen Clayton, een zoontje van 5 wat de grootste scheldwoordenschat heeft die ik ooit heb gehoord. Hij is meestal heel lief gelukkig, de woordenschat kwam vooral naar boven toen hij ziek was. Lucy en ik zijn een week op Norfolk geweest om June te helpen. Uiteindelijk bleek ook dat we er tevens waren om dingen te leren zoals musteren en yardwork, zodat we er goed in waren als we het samen met Lloyd moesten doen. Lloyd kan namelijk best wel een 'unpleasant personality' hebben heeft June ons verteld, vooral als je dingen fout doet kan hij af en toe snappen. Gelukkig is dit nog niet voorgekomen en ik ben van plan dit ook niet te laten gebeuren. Maar door dit werk op Norfolk hebben we veel geleerd en onze ontzettend lieve paarden, Hiccup en Blue, te leen gekregen. Pas een paar dagen later hadden we door hoeveel geluk we hiermee hadden: de jongens kregen hun paarden, die vreselijk gestoord waren tijdens hun eerste ritje. Alles ging goed gelukkig en er is niemand afgevallen, maar ik ben toch wel heel blij met mijn lieve en kalme Blue. Hij kan soms een beetje te kalm zijn (gewoon lui) maar op de een of andere manier weet hij precies wanneer het dringend is als ik hem vraag om harder te gaan. De eerste keer dat we aan het musteren waren ontsnapte een jonge stier uit de herd en iemand moest erachteraan. Ik hoefde alleen maar Blue's hoofd in zijn richting te sturen en ineens waren we in vliegende rengalop een stier aan het najagen. Ik hoefde alleen de algehele richting aan te geven, Blue deed de rest: om bomen heenrennen, over gaten in de grond springen en afremmen toen we op hele gladde stenen stuitte. Na een paar minuten waren we in een halve cirkel om de stier heengerend en wisten we hem om te draaien en rustig terug te brengen naar de kudde, wat me zelfs een compliment van Lloyd opleverde. Soms is het werk echt genieten hier.
Naast paarden en koeien kom je hier ook heel veel andere dieren tegen. De wc's worden permanent bewoond door green treefrogs, de lucht is altijd gevuld met de zang van een van de vele soorten vogels hier. Door de bush rijdend in een auto kom je altijd wel een paar rode kangaroes tegen, af en toe een paar emoe's en wild pigs, soms een eenzame dingo (wilde hond) of een wild cat en bij hoge uitzondering een Brumby, een wild paard. Als je in het donker naar de keuken gaat is het altijd oppassen dat je niet op een Canetoad trapt en nog meer oppassen dat je niet op een python stapt, ook al zijn ze ongevaarlijk. Je weet nooit zeker of het misschien een brown snake is, die wel flink dodelijk kunnen zijn. Gelukkig ben ik zelf nog niks dodelijks tegengekomen, dus vrees niet.
Op dit moment hebben we een vrije zondag en zit ik voor het eerst op een vrije dag met een lange broek aan. Het word winter hier, wat betekent dat de temperatuur gezakt is naar zo'n 22 graden. Vanaf volgende week donderdag gaan we naar campdraftweekend in Camooweal waar allerlei wedstrijden worden gehouden die te maken hebben met 'jackarooskills'. Lucy en ik hebben al een dikke jas van June te leen gekregen omdat het flink koud kan worden daar. Dus mensen in Nederland, wees niet jaloers, wij lijden ook kou hier!