Afscheid van Leconfield en verder

Dit is waarschijnlijk de laatste blog die ik maak terwijl ik nog in Leconfield ben. De weken gaan enorm snel hier, ik heb het gevoel dat ik pas twee weken hier ben terwijl mijn tijd hier er al bijna weer op zit. Ik heb een geweldige tijd gehad hier in Leconfield, het liefst zou ik nog hier blijven maar ik weet dat ik dan hier blijf hangen en dat zou zonde zijn voor mijn reis. Alhoewel het hier echt prachtig is weet ik dat er veel meer te zien valt in Australië en daar hoop ik een deel van nog te gaan zien. Dit is wel echt een super begin geweest van mijn reis: het feit dat ik me hier zo ontzettend thuisvoel heeft het een stuk makkelijker gemaakt om aan de andere kant van de wereld te zijn. Daarnaast heb ik natuurlijk ook al ontzettend veel dingen gedaan hier, in de anderhalve maand dat ik hier geweest ben heb ik al meer avontuur gehad dan in een heel jaar in Nederland. Hopelijk kan ik met de rest van mijn reis een avonturenhoogte van zo'n vijf jaar in Nederland bereiken, dat zou mooi zijn.
Het zal moeilijk zijn afscheid te nemen van She'ok, we zijn echt maatjes geworden in de afgelopen weken. We zijn samen vooruit gegaan: ik kan nu beter rijden in de rijstijl die ze hier hebben, zij kan beter luisteren. Gisteren hebben we samen de barrel race gewonnen voor ons team: een race waarbij je een 8 moet rijden om twee banden, dan moet sprinten naar de andere kant van de arena (zo'n 30 meter), daar om een ton heen draaien en weer terugracen. Normaal heeft ze de neiging er een kleine rodeo van te maken (vooral met 4 benen tegelijk de lucht in springen vind ze geweldig) maar gisteren pakte ze een rustig galopje en stopte keurig bij de ton om er langzaam omheen te draaien. De rest van de week ging ook geweldig: met het koeien musteren op donderdag kon ik er met één hand en mijn benen sturen (de andere hand heb je nodig voor je carrotstick, een lange zweep met een touw eraan om de koeien op te jagen) en we hebben samen alle hekken op de weg open en dicht gemaakt. Dat is kunstje dat ze echt geweldig vind om te doen, ze loopt namelijk zelf tegen het hek aan om hem dicht te maken, ik hoef alleen nog maar de ketting van het hek aan de paal te maken.
Mustering vind ze ook echt geweldig: s'ochtends moet er altijd een iemand mee met Justin om de paarden in de paddock naar het hek te drijven (zodat de studenten niet zo ver hoeven te lopen). Normaal doen we dat altijd op Apache, iedereen van de staff die musteren (alleen gevorderden doen dat) kunnen hem rijden dus daarom gebruiken we hem. Apache is s'ochtends altijd chagerijnig en weigert pertinent de kant op te gaan waar jij heenwil. Heel handig als je paarden, die zelf al niet meewillen, op moet drijven. She'ok daarentegen vind musteren helemaal het einde. Bij elke berg die we opmoeten denkt ze: galloperengalloperengalloperengalloperennnnnn yesyesyesyesss. Als er paarden in zicht zijn weet ze precies wat ze moet doen, als er een paar wegrennen hoef ik niet eens te sturen.
Ik ga haar echt missen, net als de rest op Leconfield. Ondertussen is het al zondag en heb ik mijn laatste dag op Leconfield al gehad. Het afscheid was best zwaar, maar Tim was echt geweldig. Hij zei tegen me: je hebt het geweldig gedaan, je bent altijd welkom terug hier. Je weet waar we wonen en je hoeft maar te bellen en je kan komen. Echt heel lief.
Ondertussen is het eigenlijk al weer dinsdagavond en zit ik op sydney airport te wachten op mijn vlucht naar Cairns, om vervolgens naar Mount Isa te gaan en te werken op een cattlestation. Echt geweldig, een baan vinden hier is ontzettend lastig maar we hebben er gewoon een binnen 3 dagen! Daarnaast betaald het ook nog goed: 100 dollar per dag, waarschijnlijk 6 of 7 dagen werk. Dus genoeg te doen en te verdienen! Ik ben heel benieuwd en heb ook heel veel zin om door te rijzen met de mensen met wie ik nu ben en waarmee ik geweest ben. Ik zal binnenkort weer een update proberen te geven, ik ga nu eerst proberen te slapen. Op een vliegveld. Maar dat ben ik gewend, he Americaguys?